Kinesiotaping - czym jest i kiedy go stosować?

Bóle stawów, nawracające kontuzje i dysfunkcje ze strony stawów — z problemami w zakresie ruchu spotkać się możemy niemalże codziennie. Co ważne — dotykają one każdego, bez względu na wiek i rodzaj uprawianej aktywności. Oprócz klasycznych ćwiczeń rehabilitacyjnych i farmakologii szczególnie skuteczną formą terapii jest kinesiotaping, który ciesz się coraz to większym zainteresowaniem — zarówno wśród specjalistów, jak i wśród pacjentów. Na czym polega metoda kinesiotapingu i jak wyglądają plastry kinesiotaping?

Co to kinesiotaping?

Kinesiotaping — lub inaczej dynamiczne plastrowanie — to metoda terapeutyczna, wykorzystywana chętnie przez fizjoterapeutów. Polega on na oklejaniu dedykowanymi, elastycznymi taśmami, określonych (najczęściej bolących) obszarów ciała. Ich celem jest złagodzenie bólu i zminimalizowanie ryzyka kontuzji. Koncepcję tą opracował chiropraktyk dr Kenzo Kase, który jako pierwszy wskazał, że aplikacja taśm może pomóc zarówno w obrębie układu limfatycznego, jak i układu ruchu oraz redukcji powstałych blizn. Temat stosowania kinesiology tapingu przez wiele lat owiany był krytyką i sceptycyzmem, ale wieloletnie, światowe badania jasno pokazują, że można nazwać ją metodą bezpieczną i skuteczną.

Współcześnie kinesiotaping stosuje się w neurologii, ortopedii i traumatologii, onkologii, ginekologii i położnictwie oraz w pediatrii.[1]

Jak wykonać kinesiology taping?

Do poprawnego wykonania terapii konieczne jest zastosowanie dedykowanych, bawełnianych, dynamicznych plastrów, które pokryte się hipoalergicznym, akrylowym klejem aktywowanym ciepłem, układającym się w warstwy o kształcie sinusoidalnym.[1]

Przed nałożeniem plastrów należy przygotować skórę — tj. oczyścić ją za pomoc środków myjących. Następnie, po jej wyschnięciu, plastrowanie dynamiczne powinno odbywać się z napięciem ok. 10%. W ten sposób metoda kinesiotapingu odpowiada elastyczności mięśni ludzkich, a uzyskane właściwości fizyczne są zbliżone do parametrów ludzkiej skóry.[1]

Po aplikacji plastry wracają do swojej pozycji wyjściowej, nie ograniczają ruchu, nie wywołują negatywnych odczuć skórnych, nie podrażniają i nie zsuwają się pod wpływem ciepła czy wody. Plastrowanie dynamiczne stosuje się więc przez kilka dni (lub tygodni), nie utrudniając codziennego funkcjonowania.

Plastrowanie dynamiczne wykorzystuje zasady kinezjologii i opiera się o teorię tensegracji (łańcuchów mięśniowo -powięziowych). [1] Aplikacja plastra powoduje, że naskórek unosi się, zaczyna się fałdować, co z kolei zwiększa efektywność przepływu krwi w naczyniach krwionośnych. W ten sposób kinesiotaping działa na położenie mięśni względem powięzi i normalizuje ból stawów.

W czym pomaga plastrowanie dynamiczne?

W dużym uogólnieniu — celem jest zmniejszenie bólu u pacjentów w różnych wieku i po różnych kontuzjach. W wyszczególnieniu wyróżnia się konkretnie, że kinesiotaping:

•         pomaga w zniwelowaniu drażnienia receptorów bólowych w obrębie narządu ruchu (np. wspomaganie funkcji mięśni czy korekcja ustawienia kończyn),
•         może być stosowany jako metoda wspomagająca fizjoterapię u pacjentów z uszkodzeniami obwodowego układu nerwowego[1].
•         zmniejsza zapalenia tkanek miękkich i poprawia napięcie mięśniowe[1].
•         ułatwia utrzymanie postawy wyprostowanej,
•         zmniejsza rotację tułowia i wspomaga prawidłowe jego ustawienie [1].
•         działa przeciwobrzękowo,
•         pomaga w rehabilitacji po udarach mózgu (zwłaszcza gdy doszło do niestabilności stawu barkowego i skokowego, osłabienia mięśni tułowia, opadania stopy i dłoni, porażenia mięśni twarzy[1]),
•         poprawia funkcjonowanie kończyn po złamaniu,
•         pomaga w terapii blizn,
•         leczy ból u kobiet w ciąży — ze wskazaniem na bóle odcinka lędźwiowo-krzyżowego kręgosłupa[1].

Dodatkowo taśmy fizjoterapeutyczne wspierają pracę innych układów — również układu limfatycznego (a tym samym umożliwia zmniejszenie opuchlizny) i metabolicznego, wspierając detoksykację i usuwanie złogów przemiany materii.

[1] H. Mosiejczuk¹, A. Lubińska¹, M. Ptak¹, A. Szylińska¹, E. Kemicer-Chmielewska, M. Laszczyńska, I. Rotter¹ (2016). Kinesiotaping jako interdyscyplinarna metoda terapeutyczna.